Sinds hij in 1988 afzwaaide aan de KU Leuven met een natuurkundediploma onder de arm, heeft Jurgen Everaerts (58) bij een vijftal bedrijven en organisaties gewerkt. Toch loopt er met de technologie achter remote sensing een rode draad doorheen zijn rijkgevulde carrière. Vandaag trekt hij binnen zijn afdeling Remote Sensing sterk de kaart van de verjonging en de diversiteit. ‘Ik haal veel voldoening uit het stimuleren en ondersteunen van jongeren.’
Je werkt sinds 2003 bij VITO. Was je van in het begin al bezig met remote sensing?
‘Ja. Het allereerste project waaraan ik meewerkte was Pegasus, een stratosferische drone op zonne-energie voor observaties van het aardoppervlak. Dat was een echt pioniersproject, want vandaag zit dit soort drones nog altijd in de ontwikkelingsfase. Je kan dus wel zeggen dat we met Pegasus twintig jaar vooruitliepen. Met dat project hebben we onschatbare kennis en ervaring opgedaan over hoe we het gewicht van dronecamera’s kunnen verminderen, hoe we de resolutie van de luchtbeelden kunnen optrekken en hoe we met dit soort toestellen ook in slechte weersomstandigheden kunnen vliegen. Zo begon met Pegasus een nieuwe specialisatie binnen de unit Remote Sensing.’
Hoe ging dat precies?
‘Vóór het Pegasus-project hield de unit zich vooral bezig met satellietbeelden met een maximale resolutie van een kilometer. In 2004 kwamen er luchtbeelden beschikbaar met een resolutie van twintig tot wel tien centimeter. Dat is natuurlijk een heel andere schaal, waardoor we vooral ook in Vlaanderen aan relevantie wonnen. Het vormde dan ook het begin van een nauwe samenwerking met de Vlaamse overheid op het vlak van remote sensing-toepassingen. Daar bouwen we tot op vandaag aan voort.’
Van 2010 tot 2015 was je binnen VITO verantwoordelijk voor de uitrol van Maconomy. Wat hield dat juist in?
‘Met dat project centraliseerden en vereenvoudigden we zowel het project- als het financieel management van gans VITO. Het was iets totaal anders dan remote sensing, maar het gaf mij wel de kans om VITO in haar geheel te leren kennen. Ik ging langs bij alle units en overlegde overal met collega’s. Naast de succesvolle implementatie van Maconomy gaf ook die interne samenwerking me veel voldoening.’
Daarna keerde je terug naar Remote Sensing, maar niet om je te beperken tot één project.
‘Sindsdien combineer ik verschillende zaken. Zo ben ik bijvoorbeeld projectmanager voor Terrascope, waarmee we satellietbeelden van Copernicus, het Europees aardobservatiesysteem, publiekelijk beschikbaar maken.
Ik doe ook veel aan outreach. Met veel plezier ga ik spreken op hogescholen, universiteiten en congressen (bijvoorbeeld voor aardrijkskundeleerkrachten). En zo komt het al eens voor dat ik een eindejaarsproject van een student of een thesis begeleid. Wat heel aangenaam is, want zo kom ik weer in contact met jongere generaties en met nieuwe ideeën, invalshoeken en technologieën. Dat werkt allemaal heel inspirerend. Daarnaast ben ik binnen onze unit ook lid van ons “project office” dat de projectwerking mee stroomlijnt, zodat onze onderzoekers en informatici – samen zijn we trouwens met meer dan honderd medewerkers – zich zoveel mogelijk kunnen bezighouden met de inhoud van hun werk en veel minder met administratie.’
Je werkt bijna twintig jaar bij VITO. Hoe kijk je vandaag naar je job?
‘Ik zit nu in een fase waarin ik nieuwe medewerkers, die vaak nog heel jong zijn, zoveel mogelijk wil stimuleren en ondersteunen. Hun frisse ideeën en hun jeugdige enthousiasme zijn zaken die we moeten koesteren. Dat vind ik nu belangrijker dan nog voluit voor m’n eigen carrière te gaan, en ik haal daar veel voldoening uit. De instroom van nieuwe medewerkers vergroot ook de diversiteit binnen onze unit. Dat zorgt er dan weer voor dat we in staat blijven oplossingen te bedenken en te ontwikkelen voor de uitdagingen van morgen.’
Vandaag is er krapte op de arbeidsmarkt. Ondervinden jullie problemen in de zoektocht naar nieuwe medewerkers?
‘We hebben daar misschien wat mee geworsteld toen we voor onze vacatures specifiek op zoek gingen naar remote sensing-specialisten. Tot we beslisten om breder te gaan zoeken, naar datawetenschappers. Die vijver is veel groter, en ook datawetenschappers beschikken over de (vooral digitale) basisvaardigheden waarop remote sensing is gebouwd.
Informatici vinden en vooral binnenhalen is een ander verhaal. Die zijn erg gewild op de arbeidsmarkt, en dus moeten we onze troeven uitspelen. Onze aantrekkingskracht loopt voor een groot stuk gelijk met die van VITO in het algemeen, met troeven zoals het duurzaamheidsaspect en de maatschappelijke relevantie. Specifieker voor onze unit komt daar de spitstechnologie op het vlak van IT en remote sensing bij. Want ja, op dat vlak spelen we internationaal echt in de voorhoede.’
