Geologisch gezien lenen locaties met vulkanische activiteit - vroeger en nu - zich het gemakkelijkst tot het aanwenden van aardwarmte. Het warme, of zelfs hete, water komt namelijk in de meeste gevallen op een natuurlijke manier aan de oppervlakte zoals bv. bronnen, geisers, etc.
Noorden van Europa
IJsland vormt in het noorden van Europa de uitzondering. Aardwarmte wordt er reeds lange tijd aangewend, zoals bijvoorbeeld in Reykjavik - omwille van de unieke locatie, een plaats op de rand van de Euraziatische en de Noord-Amerikaanse tektonische plaat. Langs dergelijke grenzen zie je overal ter wereld vulkanische of seismische activiteit omdat deze platen bewegen.
In theorie kan je aardwarmte daar dus het gemakkelijkst ontginnen.
Midden van Europa
Europa ligt voor het grootste deel als één geheel op de Euraziatische tektonische plaat, dus in het centrum van Europa is er minder vulkanische activiteit. Dit wilt echter niet zeggen dat er geen warmtebekkens zijn die geschikt zijn voor het winnen van aardwarmte.
In Frankrijk, Duitsland en Hongarije zijn er bekkens met een hoge temperatuur. Vandaar dat Frankrijk al enkele eeuwen geleden de voordelen van aardwarmte ontdekte.
Verder zijn er hotspots van Ierland tot Roemenië, met soms erg grote oppervlakten zoals in in het oosten van Europa, in Oekraïne en Wit-Rusland. Ook het warmtebekken waartoe België en Nederland behoren, strekt zich over het centrum en oosten van Europa uit tot aan de Zwarte Zee. Hier is dus potentieel om aan aardwarmtegewinning te doen. Het hoe hangt verder af van geologische factoren.
Zuiden van Europa
Zuid-Europa grenst dan weer aan het einde van de tektonische plaat. Het is dus geen wonder dat er in Italië ook een vulkanische regio is. Met name de oostkust van Italië is ideaal om aardwarmtetoepassingen te voorzien, als er natuurlijk kan voldaan worden aan de andere voorwaarden. Hitte wilt nog niet automatisch zeggen dat er voldoende water aanwezig is om aan diepe geothermie te doen. De andere Zuid-Europese landen volgen hetzelfde concept als Midden-Europa: clusters van bekkens van hoge en medium temperatuur.
