Kunst en technologie ontmoeten elkaar op de Love Tomorrow Summit
Het Europese STARTS4WaterII-project ondersteunt 20 kunstenaarsresidenties die innovatieve perspectieven bieden op urgente wateruitdagingen. Tijdens de Love Tomorrow Summit op 24 juli presenteerde VITO als coördinator en co-curator drie geselecteerde projecten die kunst, wetenschap en technologie samenbrengen.
©Love Tomorrow Summit 2025
Drie performances
- Carlos Casas ontwierp met ‘Lacunae’ een auditieve kaart van de Venetiaanse lagune, opgebouwd uit veldopnames, klimaatdata en menselijke geluiden. De installatie nodigt uit om ecosystemen zintuiglijk te ervaren in plaats van via abstracte data. De roep van trekvogels, het gekraak van mosselen, het geluid van de haven... nodigen uit om nieuwe duurzame relaties aan te gaan met onze omgeving.
- Kat Austen bracht een geluids- en dance-act ‘Not Breaking – This Wave Drowns Hate’. Met haar Symbiophone zet ze microplastics in water om in geluid, waarmee een AI visuele toekomstscenario’s genereert. De AI-agent is getraind met toekomstvisies van de lokale gemeenschap rond de haven van Galway in Ierland. Zo wordt vervuiling niet louter ‘vertaald’, maar vormt ze de aanleiding om een wenselijke toekomst te verbeelden.
- Territorial Agency maakte via satelliet-, drone- en sensordata onzichtbare spanningen in de Schelderegio zichtbaar. Dat gaat van verstoorde sedimentatie en opwarming tot infrastructuurdruk en biodiversiteitsverlies. Zoals een röntgenbeeld verborgen lagen onthult in een schilderij, biedt het project via teledetectie een nieuwe blik op het Scheldesysteem. Het project onthult hoe menselijke invloed ecologische en geologische processen verweeft.
Anthropocene ©Territorial Agency
Eerder toonde kunstenaarscollectief Plastique Fantastique aan de oevers van de Schelde al eenreusachtige sculptuur die ademt, klinkt en beweegt.
Nieuwe perspectieven
De optredens laten zien hoe havengebieden, vaak gesloten infrastructuren, herdacht kunnen worden als zones waar mens en natuur samenleven. Met technologie, storytelling en veldonderzoek worden onzichtbare processen tastbaar en ontstaat ruimte voor gedeeld begrip en samenwerking. Dan worden mosselen, oesters, microplastics of getijdenstromen vertellers van wat leeft onder het oppervlak.
Kunst blijkt zo een krachtige katalysator om systeemverschuivingen zichtbaar te maken en om burgers en beleidsmakers te betrekken bij watertransities.
