Een dag in het leven van Tú Nguyen

Batterijen, babbels en badminton:  

“Hier in Mol heb ik de meest internationale community rond mij” 

“Dit project kan een nieuwe commerciële batterij opleveren. De PhD is hightech en zit nog in de ‘proof of concept’-fase. Het is ons doel om te bewijzen dat we met deze nieuwe techniek een betere batterij op de markt kunnen brengen. In de komende drie jaar wil ik een duidelijk beeld van de batterij vormen. Later bekijken we in welke toepassingen de techniek gebruikt kan worden: voor laptops, auto’s of kleine toestellen? We houden voorlopig nog alle opties open.” 

Nanotechnologie

Thuis in Vietnam studeerde Tú chemie. “Het zat nochtans niet in de familie”, lacht ze. “Mijn ouders hebben een achtergrond in sociale wetenschappen. Al van in het middelbaar was ik gefascineerd door wetenschap, dus het werd snel mijn hoofdvak. Aan de universiteit zat ik vaak in het labo. Ik besefte wel dat mijn kansen in Vietnam - een land in ontwikkeling - beperkt zouden zijn door het gebrek aan faciliteiten. Dus ik besloot om mijn master aan de Universiteit van Utrecht te volgen. Daar leerde ik Nanotechnologie kennen als wetenschapsdomein. 

“Mijn toenmalige promotor zat in een Amsterdamse tram te scrollen op LinkedIn en ontdekte toen dit PhD-project bij VITO. Hij maakte me er attent op en motiveerde me om deze mooie kans te grijpen.” En zo verhuisde Tú van Nederland naar België, naar Mol. Ze nam haar intrek in een woonwijk vlakbij VITO, met studio’s en appartementen.

Vietnamees eten

“Het leek wel een bos. Hoe kon ik hier ooit uitgaan en vrienden leren kennen, was mijn eerste indruk. Maar niets bleek minder waar. In de flats wonen veel buitenlandse werknemers, onder andere PhD-studenten zoals ik. Dat maakte het juist heel makkelijk om te connecteren omdat we allemaal jong en buitenlands zijn én vlak bij elkaar wonen. Intussen hebben we een toffe community opgebouwd.”

Vlakbij de flats ligt de sportclub van Nuclea, waar Tú en haar vrienden vaak badminton spelen. “Het is begonnen met een tornooi dat SCK-CEN en VITO samen organiseerden. We verenigden ons, oefenden samen en hadden vooral veel plezier tijdens en na de training. Sindsdien zijn we blijven badmintonnen. Soms organiseren we ook andere activiteiten, zoals muurklimmen bijvoorbeeld.”

Het was voor Tú geen al te grote stap om naar België te komen. “De cultuurshock had ik al achter de rug na mijn verhuis naar Utrecht. Ik kon er vlot aan wennen. Natuurlijk mis ik thuis. Mijn vrienden uit Italië of Spanje kunnen makkelijk een weekend naar huis, terwijl ik een bezoek maanden op voorhand moet plannen. De tickets zijn duur en het slorpt al mijn vakantiedagen op. Wat ik het meest mis, is het eten. Hier zijn geen Vietnamese restaurants, dus ik bestel specifieke ingrediënten online. Maar ik kan er mee omgaan. Ik heb vrienden, fijne collega’s en een betrokken supervisor. Ik leef ver van huis, maar ondanks het gemis ben ik hier niet eenzaam of ongelukkig."

Collega’s uit heel de wereld

De werkdagen van Tú bij VITO zijn goedgevuld met haar onderzoek. “Tijdens de koffiebreak of lunch praat ik bij met collega’s en vrienden. Ik ontmoet hier ook constant nieuwe mensen. Onze community verandert vaak, want sommige mensen blijven hier zes maanden, anderen twee of vier jaar. Hoewel je op dezelfde plaats leeft, ontmoet je dus altijd nieuwe mensen.”

Tú is dankbaar dat ze bij VITO haar kennis en skills kan uitbreiden. “In Vietnam had ik nooit aan een hightech project als dit kunnen werken. VITO is een pionier als het gaat om innovatieve 3D-printing, meer specifiek 3D micro-extrusie. Het is mooi dat mensen van over de hele wereld hier kansen krijgen. Zo kunnen we in Mol samenwerken aan technologische vernieuwing die de hele wereld beter maakt.”